Kling, Glöckchen, klingelingeling,
der Paul krüagt schlechti Luna,
der Bomm isch hür a riesa Ding,
wo er jetzt söt bestuna.
Unterm viela blinka,
loht sich a Tännile erahna,
ma könnt fast dra erblinda,
isch s´Coco-Loco, tät ma mahna.
Dr Paul, überzügt kinderlos,
muas all Johr weder lieda,
d´Frau fiert Wiahnacht rigoros,
es loht sich net vermieda.
Ir Stuba ufm Sofa,
sitzt drum die halb Verwandtschaft,
im Nebazimmer d´Gofa,
hän Wiahnachtsliader agmacht.
Last Christmas tönt us allna Boxa,
im Wiedergabemodus,
dr Paul könt scho bim Intro kotza,
und schaltet s´Hörgrät us.
Der kliene Beat well wia immer,
ned mit da andra hüsla,
er isch alla im Nebazimmer,
bim Bomm am umazüsla.
Pauls Neffe hät wohl im Affekt,
a neui Flamma mitbrocht.
Dia hät sich jetzt im Bad versteckt,
wo sie a Tütli rocht.
Der Duft vo Hanf und Walnuss,
stiegt am Paul in Zinka,
das isch für ihn der Startschuss:
sofort afanga trinka.
Der Höhepunkt vom Wiahnachtsobet,
isch ned vor Nichte s’Miniröckli,
sondern, drum wört fliessig probet:
da Kind ihr furchtbars Musikstöckli.
An Lärm, am Paul platzt fast dr Grind,
hät selta so fest gletta,
will sich, wenns ned bald fertig sind,
erhänga am Lametta.
Doch endlich gits was feins zum Essa,
Wiahnachtsgans, glasiert.
Der Paul darf s´Lobliad net vergessa,
hät er scho istudiert.
Der Schwoger isch jetzt Vegetarier
isst nur Härdöpfelstock,
spüalts ahi mit veganem Bier,
hät sos uf gär nix bock.
D‘Nichte frogt zmol „isch des Bio?“
und hät der Brota avisiert.
„Nei der isch vom Migrolino,
a Schnäppli, reduziert!“
Der Neni redt nostalgisch,
vo damals, wo er jung gse isch,
borniert und recht rassistisch,
morn kehrt mas weder untern Tisch.
D‘Stimmig isch ned am brodla,
dr Sekt numa am sprodla,
und i da Hodla,
sind Tannanodla.
Pauls Bruader, homosexuell,
kunt erst am kurz vor zehni,
und goht danoch oh weder schnell,
dank homophobem Neni.
Bim Kerzaständer nebs der Tür,
selbst bastelt, provisorisch,
spielt der Beat medem Für,
ned nur metaphorisch.
Jetzt hörens d´Kirchaglocka,
und zühen ihre Tschopa a,
no d´Wiahnachtskerzli usdrocka,
und Liachter alle usmaha.
Ir Kircha denn bir heilig Mess,
trefft ma frommi Christa,
und nochm ganza Wiahnachststress,
oh manchi Atheista.
Ufm Hamweg, Gopfridstutz,
brennt s´ganze Hus wia Zunder,
häts viellecht a Leitig putzt?
Kaputt, der ganze Plunder!
Der kliene Beat, wo all züslet,
hät sona Vermuatig,
s´letzte Flämmli wört usbislet,
denn stellt er sich, ganz muatig.
Der Paul fühlt sich sehr selig,
weil alle Instrument,
denkt er voll Diabolik,
sind bim Für verbrennt.
Da Kind ihr Musiziera,
wört des Johr ned passiera.
Des isch a unverhofftes End:
er freut sich himmelhochjauchzend!
Erschienen in der LIEWO am 20.12.2021